حریم خصوصی و دولت‌ها
[معاون فرهنگی قوه قضاییه]: در حال حاضر در اکثر تلفن‌های همراه تصاویر مجرمانه وجود دارد و افراد ناخواسته این تصاویر را ذخیره کردند بنابراین آیا جا دارد که همه افراد به نوعی محاکمه شوند؟ لذا افراد ناخواسته مجرم هستند. حال کدام حقوقدان می‌تواند این موضوع را درمان کند. بنابراین من نام این موضوع را ایدز حقوقی می‌گذارم.
یکی از مهم‌ترین مسائلی که توسط دولت توی کشورای مختلف که خب طبیعتا ایرانم شاملشونه به شدّت زیر پا گذاشته میشه، حریم خصوصی افراده. دلیل اینکه دولت‌ها به خودشون اجازه میدن حریم شخصی افراد رو نقض کنن، بر خلاف گفته هاشون این نیست که از وقوع جرم های بیشتر جلوگیری کنن. این کار رو خیلی بهتر میتونن انجام بدن اگر وقت، بودجه و انرژیشونو در زمینه‌های مرتبط تری خرج کنن. دلیلش اینه که به اهداف جانبیشون برسن. کشوری مثل آمریکا دنبال اینه که با اعمال طرح هایی مثل Stop Online Piracy Act وPROTECT IP Act نظام سرمایه‌داری قوی تری بسازه، کشوری مثل ایران هدفش اینه که عناوین مجرمانه رو زیاد کنه که هرزمانی که دلش خواست بتونه هر فردی رو که دلش خواست تحت تعقیب قرار بده و بهانه‌ای هم برای محاکمه‌ش هم داشته باشه.
اما نتیجه‌ی جفتشون میشه این که آدمای بیشتری توی جامعه به عنوان مجرم شناخته میشن و کم کم اکثریت جامعه رو کسانی تشکیل میدن که از دید دولت مجرم هستن. جدا از نتایج منفی و دوست نداشتنی که این رویه هم برای دولت‌ها و هم برای افراد جامعه در پی داره، نباید این رو فراموش کنیم که قوانین باید برای محافظت از افراد جامعه وضع بشن و نه سرکوب.